Lythria cruentaria

Sudamek szczawiak. Rozpiętość skrzydeł tego motyla z rodziny miernikowcowatych wynosi od 17 do 24 mm. Postać dorosłą spotkać możemy w dwóch pokoleniach od połowy kwietnia do końca sierpnia na ugorach, suchych łąkach, wrzosowiskach i terenach piaszczystych. Motyl jest aktywny za dnia. Samica składa jaja na liściach rośliny pokarmowej. Do roślin żywicielskich gąsienicy zaliczamy szczaw polny oraz szczaw zwyczajny. Zimuje w postaci poczwarki. 

Data wykonania zdjęć: 13.08.15; 10.08.19

Miejsce wykonania zdjęć: Woźniki, Polska

Scolitantides orion

Modraszek orion. Rozpiętość skrzydeł tego motyla z rodziny modraszkowatych waha się między 25-32 mm. Postać dorosła pojawia się w dwóch pokoleniach. Pierwsze pokolenie lata od maja do czerwca, drugie od lipca do sierpnia. Czasami zdarza się, że pojawia się również trzecie pokolenie, które lata we wrześniu. Motyl preferuje takie tereny jak górskie i kamieniste stoki, kserotermiczne murawy, podłoża wapienne, piargi i kamieniołomy. W Polsce jest gatunkiem prawnie chronionym. Jego wymieranie spowodowane jest izolowanym obszarem występowania, a także przekształcaniem środowiska wskutek naturalnej sukcesji. Do roślin żywicielskich gąsienicy zaliczamy rozchodnik wielki oraz rozchodnik purpurowy. Na roślinie żywicielskiej gąsienicom towarzyszą mrówki, które chronią je przed wrogami. Modraszek orion jest gatunkiem myrmekofilnym, część swojego życia spędza w mrowisku, w którym mrówki opiekują się gąsienicą aż do przepoczwarzenia. Gąsienica żeruje za dnia, początkowo szkieletując liście, a następnie wygryzając w nich otwory. Jaja składane są zazwyczaj pojedynczo na wierzchu liścia rośliny pokarmowej, ale zdarza się, że składane są także na łodydze i kwiatach. Zimuje w postaci poczwarki.

Data wykonania zdjęć: 29.07.16
Miejsce wykonania zdjęć: Petroszany, Rumunia

Erebia epiphron

Górówka epifron. Rozpiętość skrzydeł tego motyla z rodziny rusałkowatych wynosi od 28-32 mm. Imago pojawia się w jednym pokoleniu, od połowy czerwca do połowy sierpnia na łąkach górskich powyżej górnej granicy lasu na wysokości 1200-1800 m n.p.m. Motyle chętnie odwiedzają rożne kwiaty, zwłaszcza te żółto kwitnące. Do roślin żywicielskich gąsienicy zaliczamy kostrzewę niską, śmiałek darniowy, śmiałek pogięty i wiechlinę roczną. Jaja składane są przeważnie na suchych liściach traw, nisko przy ziemi. W zależności od warunków pogodowych, stanu fizjologicznego gąsienicy oraz wysokości nad poziomem morza rozwój larwy może być jednoroczny lub dwuletni. W przypadku rozwoju jednorocznego gąsienica zimuje w trzecim stadium wzrostowym, zaś w przypadku rozwoju dwuletniego zimuje w pierwszym i czwartym stadium wzrostowym. Młode gąsienice żerują w dzień, starsze stadia są aktywne w nocy. Żywią się liśćmi, zjadając je od wierzchołka w kierunku nasady. Przepoczwarzenie odbywa się wśród suchych resztek traw na powierzchni gleby.
W Polsce gatunek ten posiada niewielkie areały występowania, jednak w miejscach w których się pojawia, spotykany jest dość licznie. Jednym z miejsc gdzie można spotkać górówkę epifron jest Karkonoski Park Narodowy, do którego motyl został sprowadzony z masywu Pradziada w Republice Czeskiej w latach 20-tych ubiegłego wieku. Zaliczamy go do podgatunku Erebia epiphron sielsiana, natomiast podgatunek który możemy spotkać w Tatrach to Erebia epiphron transsylvanica.
Motyl znajduje się w Czerwonej Liście Zwierząt Ginących i Zagrożonych w Polsce jako gatunek narażony na wyginięcie.  

Data wykonania zdjęć: 4.08.16

Miejsce wykonania zdjęć: Retezat, Rumunia

Neptis rivularis

Pasyn lucylla. Rozpiętość skrzydeł tego motyla z rodziny rusałkowatych wynosi od 44 do 54 mm. Imago pojawia się w jednym pokoleniu od pierwszych dni czerwca do końca lipca na wilgotnych łąkach, polanach leśnych i w bagnistych lasach liściastych oraz mieszanych. W Polsce motyl ten znajduje się na liście gatunków chronionych i jest zagrożony wyginięciem, mimo stosunkowo dużej liczby istniejących stanowisk. Główną przyczyną wymierania tego gatunku w Polsce jest zmiana charakteru siedliska lęgowego i znikanie rośliny pokarmowej gąsienic wskutek gospodarki leśnej i melioracji okolicznych terenów. Gąsienica żeruje na tawule wierzbolistnej, a także na wiązówce i innych gatunkach tawuły. Imago w poszukiwaniu nektaru odwiedza takie kwiaty jak tawuła wierzbolistna, biało kwitnące baldaszkowate, jeżyny oraz robinię akacjową. Motyle nie są płochliwe, szybują daleko, rzadko poruszając skrzydłami. Jaja składane są zarówno na wierzchu jak i spodzie liścia rośliny pokarmowej. Po wylęgnięciu się z jaja, młoda gąsienica nagryza liść poniżej wierzchołka, z każdej strony od blaszki do żyłki środkowej i sprzędza powstałe brzegi jedwabną nitką, tworząc w ten sposób rurkowate schronienie w którym przebywa, a następnie zimuje. Na wiosnę gąsienica zjada całe liście. Przepoczwarzenie odbywa się na gałązce rośliny pokarmowej. 

Data wykonania zdjęcia: 4.08.16

Miejsce wykonania zdjęcia: Retezat, Rumunia