Niepylak apollo. Rozpiętość skrzydeł tego motyla z rodziny paziowatych wynosi 62-90 mm. Postać dorosła pojawia się od początku maja do końca sierpnia na piargach, południowych górskich stokach oraz na podłożach wapiennych. Imago podczas słonecznej pogody lata wolnym, trzepoczącym lotem, chętnie odwiedzając kwiaty ostrożenia lepkiego, ostu sinego i chabra łąkowego. Do roślin żywicielskich gąsienicy zaliczamy rozchodnik wielki, rozchodnik biały, rozchodnik karpacki, rozchodnik purpurowy, a dodatkowo rojnik włochaty. Początkowo larwy żerują gromadnie, później-pojedynczo. Żer odbywa się w ciągu dnia, w pełnym blasku słońca. Samiczka składa jaja pojedynczo na suchych fragmentach roślin pokarmowych lub na kamieniach w ich pobliżu. Przepoczwarzenie następuje na ziemi, pod mchem lub kamieniami, w luźnym oprzędzie. Zimuje w pełni rozwinięta gąsienica w osłonce jajowej.
W Polsce gatunek ten jest zagrożony wyginięciem i znajduje się na Czerwonej Liście Zwierząt Ginących i Zagrożonych. Obecnie występuje on tylko w Pieninach, Tatrach Zachodnich, a także introdukowano go w Sudetach, w rezerwacie Kruczy Kamień. Głównym zagrożeniem dla Niepylaka apollo jest naturalne zarastanie piargów oraz zbyt mała wielkość populacji, która prowadzi do utraty heterozygotyczności. Dużym problemem jest także odławianie motyla w celach kolekcjonerskich.
Data wykonania zdjęć: 09.07.2020
Miejsce wykonania zdjęć: Hochstaufen, Niemcy
