Górówka epifron. Rozpiętość skrzydeł tego motyla z rodziny rusałkowatych wynosi od 28-32 mm. Imago pojawia się w jednym pokoleniu, od połowy czerwca do połowy sierpnia na łąkach górskich powyżej górnej granicy lasu na wysokości 1200-1800 m n.p.m. Motyle chętnie odwiedzają rożne kwiaty, zwłaszcza te żółto kwitnące. Do roślin żywicielskich gąsienicy zaliczamy kostrzewę niską, śmiałek darniowy, śmiałek pogięty i wiechlinę roczną. Jaja składane są przeważnie na suchych liściach traw, nisko przy ziemi. W zależności od warunków pogodowych, stanu fizjologicznego gąsienicy oraz wysokości nad poziomem morza rozwój larwy może być jednoroczny lub dwuletni. W przypadku rozwoju jednorocznego gąsienica zimuje w trzecim stadium wzrostowym, zaś w przypadku rozwoju dwuletniego zimuje w pierwszym i czwartym stadium wzrostowym. Młode gąsienice żerują w dzień, starsze stadia są aktywne w nocy. Żywią się liśćmi, zjadając je od wierzchołka w kierunku nasady. Przepoczwarzenie odbywa się wśród suchych resztek traw na powierzchni gleby.
W Polsce gatunek ten posiada niewielkie areały występowania, jednak w miejscach w których się pojawia, spotykany jest dość licznie. Jednym z miejsc gdzie można spotkać górówkę epifron jest Karkonoski Park Narodowy, do którego motyl został sprowadzony z masywu Pradziada w Republice Czeskiej w latach 20-tych ubiegłego wieku. Zaliczamy go do podgatunku
Erebia epiphron sielsiana, natomiast podgatunek który możemy spotkać w Tatrach to
Erebia epiphron transsylvanica.
Motyl znajduje się w Czerwonej Liście Zwierząt Ginących i Zagrożonych w Polsce jako gatunek narażony na wyginięcie.
Data wykonania zdjęć: 4.08.16
Miejsce wykonania zdjęć: Retezat, Rumunia
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz