Czerwończyk nieparek. Rozpiętość skrzydeł tego motyla z rodziny modraszkowatych wynosi od 32-40 mm. Postać dorosła pojawia się w jednym lub w dwóch pokoleniach. W przypadku jednego pokolenia, motyle latają od początku czerwca do pierwszych dni sierpnia, natomiast przy dwóch pokoleniach okres lotu wypada od początku maja do początku czerwca i od początku lipca do pierwszych dni sierpnia. Środowiskiem występowania tego gatunku są wilgotne łąki, niskie torfowiska, doliny rzek, obrzeża rowów melioracyjnych, a ostatnio także tereny ruderalne. Motyle w poszukiwaniu nektaru chętnie odwiedzają takie kwiaty jak krwawnica pospolita, ostrożeń błotny, chaber łąkowy czy jasieniec piaskowy. Do roślin żywicielskich gąsienicy zaliczamy różne gatunku szczawiu, m.in. szczaw wodny, szczaw lancetowaty, szczaw gajowy, a także szczaw tępolistny i szczaw omszony. Samica składa jaja pojedynczo lub po kilka sztuk na na wierzchu oraz na spodzie liścia rośliny pokarmowej. Początkowo gąsienica szkieletuje liść, a następnie wygryza w nim otwory. Przepoczwarzenie odbywa się na spodniej stronie liścia rośliny pokarmowej lub na rozmaitych przedmiotach w jej pobliżu. Zimuje w postaci młodej gąsienicy.
Czerwończyk nieparek znajduje się na Czerwonej Liście Zwierząt Ginących i Zagrożonych jako gatunek niższego ryzyka, jednak obecnie stan jego populacji można uznać za bardzo dobry. W ostatnich latach zauważalna jest nawet tendencja do rozprzestrzeniania się tego gatunku, na obszary, na których wcześniej nie występował. Jedynym zagrożeniem mogą być melioracje i osuszanie terenów podmokłych, na których ten gatunek występuje.
Data wykonania zdjęcia; 30.05.18
Miejsce wykonania zdjęcia: Tarnowskie Góry, Polska
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz